Niet dagelijks, maar toch wel met enige regelmaat, krijg ik de vraag via de mail of telefoon of ik ook trouwreportages doe. Nee gelukkig niet, is dan mijn antwoord. Ik ben geen ‘broodfotograaf’. Ik heb een prima baan; fotografie is voor mij een ontdekkingsreis waarin ik m’n passie kwijt kan. Fotograferen doe ik in hoofdzaak voor mezelf, en als m’n modellen er (vrijwillig) een plaatje aan overhouden, is dat meegenomen.
Ik doe enkel die opdrachtjes die mij persoonlijk aanspreken, en daar valt een trouwreportage niet onder. Een groot deel van de dag als een schaduw van een ‘trouwend stel’ jezelf voortslepen, nee nix voor mij – ik pas.
Daar was dit een uitzondering op, temeer omdat er geen eisen gesteld werden en het als een geintje is begonnen. Uiteraard heb ik ‘het’ wel eens eerder gedaan en ondervonden dat ik liever mn eigen gang ga dan slaafs die portretjes te maken waar iedere flapdrol zo blij van wordt.
Met alle respect natuurlijk voor die fotografen die wel lol aan een bruidsreportage beleven, wat ik mezelf (nog steeds) moeilijk voor kan stellen.. .. .. ..
Den Helder – ‘t Is alweer een tijdje geleden, uit een spontane actie geboren; het is zaterdagavond en ik ben op Cape Holland verzeild geraakt. De “New Cool Collective” is van plan om de show te stelen. Nadat ik met de nodige moeite een kaartje kon bemachtigen, toog ik met twee vrienden naar binnen.
Nou nou, dacht ik bij binnenkomst, dat klinkt lekker zeg, als dat zo doorgaat wordt het een vruchtbare avond. En vruchtbaar is het zeker geworden .. .. .. ..
Al snel loop ik een vriend uit een vorig leven tegen het lijf. Na veel drank is ‘ochtenddienst’ het laatste dat ik versta, daarna heb ik um die avond niet meer gezien .. .. ..
Terwijl de “New Cool Collective” de sterren van de hemel speelt, bepaalt het lot dat ik A&R tegenkom. Biertje? Al snel blijkt dat A&R en ik veel te bepraten hebben; ondanks dat ik hen niet erg goed ken is er op de een of andere manier een klik, het voelt goed. We delen drank, levensfilosofie en humor .. .. ..
De volgende ochtend, nadat ik de man met de hamer met de nodige aspirines en frisse lucht heb weggejaagd, besef ik langzaam wat ik mezelf op de hals heb gehaald. K*T. Terugdraaien is niet mannelijk en dus geen optie; ik heb aangeboden om trouwfoto’s te maken.. .. Eikel die ik ben!
Een paar maanden later valt er een kaartje op de mat; hee leuk denk ik nog. Zo poestig als ik ben, open ik de envelop. Er valt een stuk zilverpapier uit, verwoed probeer ik de tekst in de kaart te lezen, maar kom er achter dat ik zonder zilverpapier nergens ben .. .. .. Na wat speurwerk blijkt de tekst op de voorkant geen geheimtaal; .. .. .. .. ..”Wij trouwen” .. .. ..*slik*
De trouwdag komt in rap tempo dichterbij en stiekem hoop ik op slecht weer. Regen, storm, hagel! Slecht weer is mn strohalm, mn allerlaatste kans om te ontsnappen .. .. .. .. ..
Helaas voor mij, de weergoden zijn te goed bevriend met A&R. Gaat het sprookje van A&R dan eindigen als mijn nachtmerrie, denk ik nog .. .. ..?
Aangezien ik niets meer te verliezen heb, vraag ik “A,R & kleine S” om te springen. Zoals als een acrobaat in z’n beste jaren .. .. .. .. ..
Achteraf viel het best mee; mede door de relaxte houding van A&R, en de nog steeds aanwezige klik. Sterker nog, het was zelfs leuk om te doen. Eerlijk = eerlijk.
Overdag heb ik als fotograaf van A&R genoten, ‘s avonds als mens op het trouwfeest, des te meer.
“A, R & kleine S”, het gaat jullie goed .. .. ..
