“cRosSinG LinES”
Voor de ‘meeste’ onder ons zit de vakantie er weer op. Tijdens het opladen van de ‘accu’s’ zijn de digitale kaartjes volgeschoten op het vakantie adres. Bij thuiskomst vervalt eenieder weer in de dagelijkse sleur, de foto’s worden gebrand en/of afgedrukt, en de camera’s worden opgeborgen. Blij laten we zien hoe leuk we het gehad hebben; bedelende kindjes, stranden met strak blauw water, en glooiende landschappen komen gestaag voorbij op de vele foto- forums. Ieder laat met trots zijn beste plaatjes zien .. .. .. .. .. .. ..
Is het dan echt zoveel mooier daar waar we geweest zijn, of komt het simpelweg omdat we dingen zien die we niet gewend zijn om te zien, en ze juist daarom zo interessant vinden? Of komt het omdat we geestelijke rust hebben tijdens de vakantie en met andere ogen naar ‘onze’ wereld kijken?
‘k Zou willen dat ik een antwoord kon geven maar dat kan ik niet. Dat het me bezig houdt en aan het denken zet, is een feit.. .. .. .. .. .. .. ..
Ooit, lang geleden, dat alles nog ‘zwart & wit’ was, deed ik er ook gestaag aan mee. Sterker nog ik heb ooit speciaal een camera gekocht omdat ik naar Tibet ging. Enkel met het doel om een fotoverslag van de ‘trip’ te maken en bij thuiskomst te kunnen laten zien hoe fantastisch het daar was.(En Tibet was fantastisch!!) 1400 analoge foto’s in 6 weken tijd ! 6 weken lang enkel door de zoeker van mn camera gekeken .. .. .. .. .. .. ..
Een aantal weken na thuiskomst bleek ik in een gat te vallen. Ik kon mn verslaving, welke zoveel duizend kilometer verderop was begonnen, niet meer voeden.
Tuurlijk wilde ik foto’s maken, maar waarvan dan in godsnaam. Alles om me heen was zo gewoon, mn achtertuin kon ik dromen en de mensen in mn omgeving hadden geen ‘ verweerde doortekende koppen’ … .. .. .. .. ..
Langzaam werd duidelijk dat ik een probleem had, een GROOT probleem .. .. .. .. .. … …
Het duurde ‘eventjes’ maar het fotograferen liet me niet los, ook al maakte ik geen enkel kiekje ik was er hele dagen mee bezig. Waarschijnlijk heel onbewust, begon ik ‘met andere ogen’ naar mn eigen omgeving te kijken. Heel langzaam werd ik me bewust van het feit dat er ‘thuis’ genoeg te zien was. Dat gaf me een gevoel alsof ik opnieuw geboren werd, een gevoel alsof ik op vakantie was in mn eigen omgeving!! Sodeju dat was wennen, een voor mij toen nog ongekende sensatie !!
Als ik zoveel duizend kilometer verderop wel kan fotograferen, waarom kan dan geen ‘pakkende’ foto in mn achtertuin maken begon ikmezelf af te vragen.
Dat heb ik iets te letterlijk genomen. “CroSsinG LinEs” heeft z’n roots in mn achtertuin liggen en heeft het in 2007 niet onverdienstelijk gedaan tijdens de deelname aan de BondFotoWedstrijd (B.N.A.F.V.)
“BoN ApPetiT” was een in opdracht gemaakte foto voor het maandblad “ZOOM” en is “geboren” in de achtertuin van mn buren.
